19 Nisan 2009 Pazar

Babam...


Bugün 19 Nisan 2009, çınarımın, canım babamın artık uzanamadığım yere gidişinin tam 30. günü.. Tam bir ay önce, böyle bir şeyin başımıza geleceğini hiç düşünmüyorduk.. Çok zamansız, çok erken , babacığım koptu gitti bizden..


Kanatlarım vardı da sanki onlar kırıldı.. Sanki betondan binalar çöktü sırtıma.. O kadar özlüyorum ki babamı, bu özlem nasıl tarif edilir hiç bir fikrim yok... Tamam biliyorum, herkesin sırayla gideceği yer aynı, ama daha hiç düşünmemiştim bile.. Ölümü babamla düşünmemiştim bile..


Kızlar ve babalar başka yakın olur birbirine biliyorum.. Kızım da bir başka düşkün babasına...Ben kimin gözlerine bakıp konuşmadan anlaşacağım, babamın göğsüne sarılmayı özlüyorum... Bana gitar çalışını özlüyorum, portakal soymasını, peynir vermesini, onu çok özlüyorum...


Tersine döndük babam, senin nergislerin açtı bahçende, çiçeklerin açtı, beklediğin bahar geldi ama sen bizi sensiz bıraktın...


Hayat babam hariç tüm sevdiklerimle devam ediyor.. Babamın her zaman kıymetini bildim, çok şükür, tek diyeceğim her günün kıymetini bilmek, sevdiklerimize sıkı sıkı sarılmak lazım...
Burası belki benim yemek blogum ama , benim için ayrı bir yeri var.. Hep mutlu haberler verdim, vermek de isterim... Bu sefer , babama olan özlemimi paylaştım sizlerle...Hayat gibi acı ve tatlı bir arada...
Sevdiklerinizle her anınızın kıymetini bilmeniz dileğiyle..

4 yorum:

Bir Dilim Düş dedi ki...

Nur ve huzur içinde yatsın canım ama zaten onlar hep yanımızdalar en azından ben kendi adıma öyle düşünüyorum.

Sevgiler,
Evren

Adsız dedi ki...

Basiniz saolsun. Allah'tan babaniza rahmet diliyorum. Nur icinde yatsin.

cilek-marzipan dedi ki...

Sevgili Evren,
teşekkür ederim,her zaman ki gibi hep yanımdasın...

Sevgili kizilcikşurubu, size de çok teşekkür ederim

Sevgiler
Ezgi

Cafe Gusto dedi ki...

Nur içinde,yatsın başınız sağolsun..